Alaska 5
Vandaag voeren we door de Tracy Arm fjord. Tracy was iemand van de administratie van het leger en Arm komt doordat het op een arm lijkt. Uiteindelijk kom je uit bij de Sawyer gletsjer. |
|
|
De Sawyer gletsjer |
|
Om half vijf zouden we op de boeg moeten staan om van dit indrukwekkende schouwspel niets te missen. Het stikt er van de zeehonden, er zijn ijsbergen met luierende zeeleeuwen en er zijn walvissen. We zouden opstaan als we wakker werden en dat was om half zes. Het schip voer al een stuk in de fjord. Hij past er eigenlijk maar net in en het omdraaien was een waar kunststuk. Het was inderdaad van een serene schoonheid maar we waren niet echt onder de indruk; we hebben al vele fjorden gezien.
|
De ijsbergen leken heel klein doordat je toch heel hoog op het schip staat. Geen zeeleeuw gezien. Ik dacht wel een zeehondje op een ijsschots te zien maar helemaal zeker ben ik er niet van; het kan ook een donkere vlek geweest zijn. |
|
We zijn bijna bij het einde van de fjord waar het schip weer omkeert |
|
De steile wanden werden doorsneden door vele watervalletjes. Er dreven schotsen en ijsbergen, sommige omgedraaid waardoor een prachtige blauwe kleur tevoorschijn kwam.
|
|
Je zag overal deze watervalletjes |
De mooie blauwe kleur is goed te zien op de schotsen |
|
|
|
Een heuse ijsberg maar van boven af lijkt hij heel klein |
Het is inderdaad een zeehond of een zeeleeuw |
Later zag ik bij het naar buiten varen nog wel een zeehondje langs het schip zwemmen. Toen ik hem aanwees, was iedereen opgewonden alsof ze nog nooit een zeehond hadden gezien. Buiten de fjord dreven nog wat zeeotters op de rug maar ik zat achter een blauw raam dus foto’s zijn dan niet mooi. In de verte vlogen wat zeearenden. Ik wachtte nog een tijdje of er nog walvissen kwamen maar op gegeven moment ging ik toch maar even naar de hut om een powernap te doen. En wat denk je, koud was ik weg of Lucia zag vijf prachtige walvissen. Had ik al die uren gewacht en niets gezien.
Lucia was om half zes naar boven gegaan zonder haar haren te doen Toen ze boven kwam, stonden de fotografen van het schip al te wachten met de camera in de aanslag. Ze moesten en zouden een foto nemen dus werd ze geknipt. ’s Avonds gingen we even kijken of het de moeite waard was om $25 te spenderen aan die foto. Nou, haar hoofd leek net een spoetnik met die haren omhoog. Daar ga je geen $25 aan uitgeven, ze mogen wel $25 toe geven.
De rest van de dag en de nacht voer het schip rustig door en toen we wakker werden, lagen we in Ketchikan, de hoofdstad van de zalm en de zuidelijkste stad van Alaska. Het stadje ligt aan de voet van Deer Mountain en dat is goed te zien. De gebouwen aan de haven zijn allemaal op palen gebouwd. Het was de bedoeling dat we nog de voormalige “red light district” van Ketchikan zouden bezoeken maar we hadden een excursietje en die was te laat terug. |
|
|
The Rock, een beeldenpartij die verschillende beroepen uitbeeldt |
|
Tijdens die excursie werd ons van alles over de omgeving verteld. Beren, wolven, elanden, kariboes en zalmen zouden we helaas niet zien; verkeerde tijd. Wel zagen we genoeg zeearenden. Een zat in een boom nog buit te strippen. Ze scheuren het werkelijk in repen. Die beesten verdrinken ook nog wel eens als ze een te grote zalm willen verschalken. Deze trekt ze dan onder water.
|
Zeearend in een boom |
|
In de jaren 90 van de 20e eeuw dreigden de wateren van Alaska leeg gevist te worden. De vissers trokken zich daar niets van aan. Wetgeving op dat gebied heeft ervoor gezorgd dat e.e.a. weer genormaliseerd werd.
Dit was de eerste dag in Alaska voor ons dat het fris was en regende. Het regent daar zo’n 3m per jaar. Veel huizen hebben ook grote wateropslagplaatsen naast hun huis en om schoon drinkwater te hebben houden ze hun goten en daken naarstig schoon. De watertanks zijn geïsoleerd zodat in de winter het water niet bevriest. Water uit de kreek gebruiken ze niet. Daar zit een heel hoog percentage koperoxide in. De indianen gebruikten de koperoxide voor de groene kleur op hun totempalen.
|
|
Het Saxon totem park |
Hier is de grootste collectie totempalen ter wereld |
|
|
Je kan goed zien dat deze hol is en tegen een paal aan staat |
Elke totem heeft zijn eigen betekenis |
|
De werkplaats waar nog steeds totempalen worden gemaakt is van DeWitt. Nederlandse afkomst? |
Hier worden nog steeds totempalen gemaakt |
|
Bij elke totem behoort een verhaal. Er is bijvoorbeeld het verhaal van de prinses die met een kikker trouwde en kinderen kreeg. Zij zag ze als mensen maar het waren kikkers. De stamleden wilden haar weer terug omdat ze troonopvolgster was en begonnen alles droog te leggen waardoor de kikkers begonnen te sterven. Toen ze haar normale zicht terug kreeg, zag ze dat haar kinderen kikkers waren. Doordat al het water verdween, zouden haar kinderen sterven en ze hield de drooglegging tegen. Zelf stierf ze voor ze de troon kon bestijgen. Deze kikker zie je op verschillende totempalen terug.
|
Het cederhout werd ook gebruikt om boten van te maken. De boomstam op de foto was in drie dagen al zover met de hand uitgehouwen. Als het klaar was, gooiden ze er water in en naderhand gloeiendhete stenen waardoor het water begon te koken en te stomen. Dan rekten ze het hout uit waardoor de boot rondingen kreeg. |
Dit is in 3 dagen met de hand uitgehouwen |
|
Na de excursie gingen we King Crab eten, die grote krabben uit Deadliest Catch van Discovery Channel. We deden het helemaal verkeerd en ik prikt mezelf lelijk aan de stekels op de poten. Naderhand zagen we hoe je de bijgeleverde instrumentjes moest gebruiken. Maar wij hebben King Crab gegeten. Aan mij is het niet besteed, Lucia smaakte het wel. Noordzeekrab is lekkerder.
|
|
Poten van de King crab |
Lucia vindt het wel lekker |
Deze avond was een z.g. formal night, dus wij in ons goeie goed naar de voorstelling en naderhand dineren in het restaurant waar je bediend werd. De kelner vroeg waar we zo lang gebleven waren en bedankte ons voor onze aanwezigheid. De oberkelner had ons zelfs nog gebeld waarom we niet kwamen. Wij besloten het bij zeevoedsel te houden. Een voorgerecht met scallops en een hoofdgerecht met kreeft, wat garnalen en mosselen.
Tijdens het diner donkerde het al wat. Toen we noordelijker zaten, werd het bijna niet donker. We zaten te eten bij een heel grote patrijspoort en in de verte zagen we de bergen van Alaska in wolken gehuld voorbijglijden. Aan het water kon je zien dat we ongeveer 20 knopen deden.
De dag zat er weer op. Morgen weer een hele dag op zee. We laten Alaska achter ons en naderen Canada.
|
